Senat obroni mundurowych?
14 lutego br. senacka Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zarekomendowała odrzucenie ustawy, która ma na celu zmianę zasad ustalania wysokości uposażenia należnego w okresie choroby funkcjonariuszy tzw. służb mundurowych. 19 lutego br. projekt ustawy będzie rozpatrywany na plenarnym posiedzeniu Senatu, w obecności przedstawicieli Federacji Związków Zawodowych Służb Mundurowych.Równocześnie na zewnątrz parlamentu odbywać się będzie pikieta zorganizowana przez FZZSM.
Cel i przedmiot ustawy
Przedłożona Senatowi ustawa ma na celu zmianę zasad ustalania wysokości uposażenia należnego w okresie choroby funkcjonariuszy tzw. służb mundurowych, których sytuacja prawna regulowana jest w ustawach: o Policji, o Straży Granicznej, o Państwowej Straży Pożarnej, o Biurze Ochrony Rządu, o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego oraz o Służbie Więziennej.
Za czas przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusze i żołnierze otrzymywać będą co do zasady 80% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, analogicznie do rozwiązań przyjętych w powszechnym, pracowniczym systemie ubezpieczeń.
Odpowiedniemu zmniejszeniu ulegnie w związku z tym nagroda roczna, natomiast zmniejszenie uposażenia nie będzie uwzględniane przy obliczaniu postawy wymiaru uprawnień emerytalnych i rentowych.
Środki stanowiące różnicę (20%) w uposażeniu osób pozostających na zwolnieniu, zasilać mają fundusze przeznaczone na nagrody i zapomogi dla tych funkcjonariuszy, którzy faktycznie przebywać będą na służbie.
Ustawa określa podstawy przebywania funkcjonariuszy na zwolnieniach lekarskich i jednocześnie wskazuje szereg okoliczności, w których pomimo pozostawania na zwolnieniu funkcjonariusz otrzymywać będzie całe, niepomniejszone uposażenie (np. choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, choroba przypadająca w czasie ciąży, zwolnienie podczas oddelegowania do pełnienia służby poza granicami państwa).
Ponieważ zwolnienie od służby musi zostać udokumentowane, ustawa wskazuje jakie rodzaje dokumentów będą honorowane odpowiednio dla przyczyny zwolnienia. Będą to zaświadczenia lekarskie zwykłe, zaświadczenia wydawane dla kandydatów na dawców komórek, zaświadczenia jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi, decyzja wydana przez właściwy organ na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń oraz chorób zakaźnych u ludzi oraz oświadczenie funkcjonariusza (w przypadku nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do której dziecko uczęszcza).
Ustawa wprowadza możliwość kontrolowania przez przełożonych i komisje lekarskie: prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby, prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienia wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczeń funkcjonariuszy, stanowiących podstawę zwolnienia od zajęć służbowych.
W wypadkach stwierdzenia nieprawidłowości funkcjonariusz może być pozbawiony uposażenia za część lub za cały okres pozostawania na zwolnieniu.
Istotną część nowelizacji stanowią inkorporowane do treści ustawy zasady przyznawania i obliczania nagród rocznych. Zgodnie z dotychczasowym stanem prawnym nagroda roczna stanowiła równowartość jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. W uchwalonej ustawie przewiduje się wypłatę nagród rocznych, które będą stanowiły 1/12 uposażenia otrzymanego w roku, za który nagroda przysługuje. W przypadku przebywania na zwolnieniu wysokość nagrody ulegnie zatem obniżeniu.
Realizując potrzebę poszanowania zasady równego traktowania ustawa uzupełnia katalog uprawnień związanych z rodzicielstwem, z których korzystanie nie wpływa negatywnie na nabycie prawa do nagrody rocznej.
Nowe przepisy zaliczają do nich: urlop wychowawczy, urlop macierzyński, dodatkowy urlop macierzyński, urlop ojcowski, urlop rodzicielski, urlop na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowy urlop na warunkach urlopu macierzyńskiego, a także korzystanie ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych, z przyczyn, o których mowa w art. 185 § 2 lub art. 188 Kodeksu pracy, ze zwolnienia przysługującego w razie urodzenia się dziecka policjanta, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2982 Kodeksu pracy oraz ze zwolnienia z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
Ustawa nakłada na ministra właściwego do spraw wewnętrznych (w stosunku do funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Biura Ochrony Rządu oraz strażaków), Ministra Sprawiedliwości (w stosunku do funkcjonariuszy Służby Więziennej) oraz Ministra Obrony Narodowej (w stosunku do żołnierzy zawodowych) obowiązek przedstawienia Sejmowi, po upływie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, oceny jej funkcjonowania, w szczególności w zakresie zasadności i skuteczności rozwiązań w niej przewidzianych.
Ustawa w kolejnych dziewięciu ustawach wprowadza analogiczne rozwiązania, z uwzględnieniem odrębności poszczególnych służb i właściwych dla nich ustaw pragmatycznych.