Zmiana zasad wypłaty zaległych pieniędzy przysługujących funkcjonariuszom Policji

Data publikacji: 11.12.2013

5 grudnia 2013 r. zmieniły się zasady wypłaty zaległych pieniędzy przysługujących funkcjonariuszom Policji za dodatkową służbę w czasie wolnym. Zaczynają obowiązywać przepisy wykonujące wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 lutego 2010 r.(sygn. akt K 1/08). Oznacza to, że funkcjonariusze odchodzący ze służby zyskali prawo do całej rekompensaty pieniężnej za niewykorzystany urlop.

Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego uznali, że niezgodny z ustawą zasadniczą jest znowelizowany przepis (art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji), na którego podstawie zwalnianemu ze służby policjantowi komenda mogła wypłacić ekwiwalent za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe tylko za ostatnie trzy lata. Ponadto sędziowie wskazali, że prawo do rocznego płatnego urlopu ma charakter bezwarunkowy i ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop jest w konsekwencji koniecznym substytutem otrzymywanym zamiast urlopu.

Ponadto nowelizacja ustawy o Policji wprowadza zasadę, że funkcjonariusz zwolniony ze służby otrzymuje 50 proc. odprawy. Dotyczy to przypadku odejścia z Policji z powodu:

  • wymierzenia kary descyplinarnej w postaci wydalenia ze służby,
  • wymierzenia przez sąd prawomocnym orzeczeniem środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu policjanta,
  • popełnienia czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia jego pozostanie w służbie.

Komendant Główny Policji lub upoważniony przez niego przełożony będzie mógł przyznać policjantowi zwalnianemu ze służby - w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego lub inne - nie więcej niż 50 proc. odprawy. Musi to jednak być uzasadnione trudną sytuacją rodzinną policjanta odchodzącego ze służby.

Zobacz także: 

Ustawa z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 lutego 2010 r.(sygn. akt K 1/08)